Ik heb het allemaal meegemaakt. Van collega’s die de schuld op mij afschoven, mij opzadelden met vervelende klusjes, zogenaamd grappige opmerkingen ten koste van mij maakten, fouten in mijn schoenen schoven die ik níet had gemaakt en last but not least seniors, die intimiderend en me agressief behandelden. Ik voelde me verdrietig, flink machteloos en had het gevoel dat er iets mis was met mij.

Dat vond ik lastig om mee om te gaan

Ik bleef begripvol, boog mee en zei zelden nee. Conflicten vermeed ik en ik was bang voor afwijzing. Maar ja, als jij net als ik je grenzen niet aangeeft, wordt het van kwaad tot erger. Het tegenovergestelde van wat je wil, gebeurt. Je wil aardig gevonden worden en een leuk contact met je collega’s hebben.

Het resultaat?

Dat je collega’s zich meer en meer gaan misdragen, giftiger worden en je respectloos behandelen.

De bal ligt bij jou

Ja, je kunt wijzen naar die nare collega’s en de schuld daar neerleggen. Dat heb ik lange tijd gedaan. Alleen loste dat niets op en werd mijn situatie er ook niet anders van.

Vertrekken naar een andere organisatie? Dat kon, maar ik realiseerde me ook dat ik beter eerst aan mezelf kon werken voordat ik vertrok. Anders zou ik tegen dezelfde problemen aanlopen in mijn nieuwe baan.

Uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat, als je leert anders met moeilijke en toxische collega’s om te gaan, je niet meer het mikpunt bent en het op je werk wél verandert.

Ik realiseerde me dat als ik niets deed, het zo zou blijven. Ik koos er bewust voor om geen slachtoffer meer te zijn van onbehoorlijk en oncollegiaal gedrag in mijn werkomgeving. Ik ging met mezelf aan de slag, zodat ik zelf richting kon geven aan wat er op mijn werk gebeurde.