Een voorbeeld uit mijn eigen ervaring
Tijdens mijn kennismaking met Voice Dialogue moest ik mijn meest storende
interne dialoog in gedachten nemen. Dat was makkelijk.
Als er iemand tegen me snauwde of onaardig deed, was er een stem die me zei m’n mond te houden.
Of te pleasen. Dat was de ik die bang was voor afwijzing en conflict.
Er was nog een andere ik die zei: je laat je toch niet op je kop zitten?
Die ikken waren steeds met elkaar in conflict.
Ik heb mijn angstige ik toen Jammerende Jenny genoemd en mijn stoere ik Harry.
Voice Dialogue leerde mij dat Jenny de lijm is in mijn sociale relaties, ze is daarom heel nuttig.
Tegenwoordig parkeer ik Jenny veel vaker – voor mijn innerlijke rust – en kies ervoor
Harry het woord te laten doen. Dan zeg ik letterlijk tegen Jenny: ik laat je wel even praten…