Hij kreeg een doos om zijn spullen in te doen. Hem was net verteld dat zijn contract werd beëindigd. Kreeg een dichte enveloppe en moest meteen weg. 

“Dan moet je het wel heel erg bont hebben gemaakt”, reageerde iemand die ik dit vertelde. 

Verschrikkelijk toch zo’n veroordeling? 

Het legt meteen de vinger op de zere plek. Als je op een nare manier weggaat, is de conclusie van anderen dat jij iets deed wat niet door de beugel kon. Daarom zwijgen we tijdens een sollicitatiegesprek over hoe het echt ging in die vorige baan. 

Maar weet je? 

Zelfs verdachten hebben recht op hoor en wederhoor en een eerlijk proces voordat zij worden veroordeeld. In werkend Nederland krijgen de vertrekkers onmiddellijk een stempel opgedrukt. In sollicitatiegesprekken wordt steevast gevraagd naar het waarom. Je moet je toch altijd weer verantwoorden voor het einde van je vorige baan. Tja… en dan maak je er maar een aannemelijk verhaal van. 

Oneerlijk, onrechtvaardig en onterecht 

Zo stelde de kantonrechter mijn klant in het gelijk. Zijn oordeel was dat het ontslag onrechtmatig was. Ze moesten hem terugnemen waarop een hoge vertrekbonus volgde. Hij gaf zichzelf boksles, een haptonoom en mijn loopbaancoaching cadeau. Een pleister op de wonde. Het verdriet over hoe zijn vertrek ging, is er nog steeds. 

Als coach en extern vertrouwenspersoon hoor ik veel narigheid… 

… Mijn collega’s hebben me van hun LinkedIn gegooid. De kilo’s vlogen eraf en slapen ging ook niet zo goed… 

… Ik moest op non-actief nadat ik ontslag nam. Logisch door de rol die ik had. Maar dat ik na 18 jaar trouwe dienst niet meer op de koffie mocht om mijn collega’s de hand te drukken? Daar heb ik slapeloze nachten van… 

… Bij de bioscoop kwam ik een ex-collega tegen. Hij zei dat een collega me publiekelijk belachelijk had gemaakt. Iedereen had meegelachen. Pijnlijk om te horen. Waarom vertelt hij met dit?… 

… Stond er opeens iemand van HR op de stoep met de vraag hoe het met me ging. Eenmaal binnen zei ze dat als ik me negatief over mijn ex-werkgever zou uitlaten ik nooit meer een andere baan zou vinden. Ze was gekomen om me in het gareel te houden… 

… De aanbeveling die me op LinkedIn was beloofd, kreeg ik niet. Ze wilde niet meer met mij worden geassocieerd… 

… Ik mocht mijn vrije dagen niet opnemen en moest tot het laatste moment doorwerken. Dat terwijl ik altijd diensten van anderen had overgenomen. Zelfs een bloemetje kreeg ik niet… 

… Nadat een collega manager definitief de deur achter zich dicht trok, liepen de andere managers de polonaise. Ze wisten niet dat ik er nog zat. Het gaf me een onveilig gevoel… 

… De intimidatie en dreigementen van de manager bezorgden mij een posttraumatische stressstoornis. Nooit meer iets gehoord van collega’s. De angst regeerde…

… Ik ben weggepest. Een officieel afscheid wilde ik niet. Ik voelde me pas echt een persona non grata toen mijn collega’s niet eens met de pet rondgingen. Van een enkeling kreeg ik nog een kaartje… 

Wat deze mensen gemeen hebben? Ze praten niet met anderen over hun vertrek. Uit schaamte. Want waar rook is, is vuur – denkt men. 

Slachtoffers voelen zich verkettert en uitgekotst. Minderwaardig waardoor zij zich letterlijk en figuurlijk kleiner maken. Soms gaan ze er zo onder gebukt, dat ze slaapproblemen hebben, zich somber voelen, te weinig eten en geen energie hebben. Zelfs geen plezier beleven aan dingen die eerst wel leuk waren. 

Erg hè? Het zijn de kenmerken van een depressie 

Onderschat de betekenis van werk niet. Het is een onderdeel van je identiteit. En als zo’n vertrek dan op zijn zachtst gezegd niet fijn verloopt, kan dat een grote impact hebben. 

Ben jij die verketterde collega? Lees vooral verder… 

Hoe er met je afscheid wordt omgegaan zegt zeker wat over je ex-bedrijf. Ik zie vaak deze twee patronen. 

Patroon 1. Mensen willen onderdeel zijn van een groep en kiezen voor jou betekent gevaar 

Zonder elkaar overleef je niet. Uitsluiting kan gevaarlijk zijn. Niet ingrijpen bij pesterijen of negatief praten over een ex-collega is nodig om je positie of salaris veilig te stellen. In mijn coachpraktijk zie ik dit bij organisaties waar een angstcultuur heerst. Waar het gebruikelijk is dat managers overal mee weg komen, ze medewerkers intimideren of beangstigen en gehoorzaamheid, meelopen en slaafsheid afdwingen. 

Kijk jij was opeens verdwenen van de werkvloer. Het gedoe rond jou is heus gezien – of gehoord via de wandelgangen – maar hierop kritisch zijn? Daarop word je afgerekend. Achterblijvers houden zich uit zelfbehoud stil. Anders zijn zij zelf aan de beurt. 

Had dat misschien te maken met je vertrek? Reken jij jezelf dat aan? Niet doen! Wees blij dat je daar weg bent. Weg uit die cultuur met die nare spelletjes. Je collega’s zitten daar nog, jij bent ervan verlost en werkt straks bij een bedrijf waar de omgangsvormen wel goed zijn. 

Patroon 2. Door alle drukte denken ze niet aan jou 

Je ex-collega’s zijn vaak vooral met zichzelf bezig. Als ze je niet meer zien, dan besta je niet meer. Hard maar waar. Toch is dat een domme beslissing. Wie weet heb jij het gouden contact of baan voor je ex-collega. Maar die speel jij door naar een ander. En dat kopje koffie voor zijn dochters stage? Vergeet het maar! 

Denk je nu? Oeps ik ben die collega? 

Het is nooit te laat om toch nog iets te laten blijken. En komt er weer zo’n situatie? Laat de collega waar je jaren mee hebt samengewerkt niet zomaar vallen! Dat wil je voor jezelf toch ook niet? Behandel een ander hoe jij zelf ook behandeld wil worden en vraag wat je voor hem of haar kunt betekenen. 

Ik maak één kanttekening naar jou als vertrekker: kijk ook naar je eigen aandeel 

Misschien was je ook wel geen leuke collega, liep je de kantjes eraf en maakte je met iedereen ruzie of deed je iets anders waarmee je weerstand opriep. Durf daarop te reflecteren en neem het geleerde in je volgende baan mee. 

En werkgevers en HR-afdelingen die off-boarding vergeten? 

Dat is zo dom. Zo, zoo dom. 

Je ex-medewerker is een ambassadeur voor jouw organisatie. Het maakt niet uit wat de reden van het vertrek is. Goed afscheid nemen: dat hoort erbij! 

Niet alleen omdat aan anderen wordt verteld hoe je met hen omging. Nee, ze weten hoe je organisatie in elkaar steekt en wie bij je past. Wie weet welk talent door dit verhaal bij jou aanklopt? Nog los van de vraag wat je als bedrijf voor anderen wil betekenen. Wat dacht je van medemenselijkheid en dat je zwartmakerij niet tolereert? 

Dus werkgever: trek je handen niet zomaar van je mensen af. Al zegt je ex-werknemer dat hij geen afscheid wil. Iemand die verdrietig of boos is, zit vast. Zeg niet: “Ik heb het aangeboden, maar hij wilde het niet.” Stuur iets leuks op en bel na. 

Maar terug naar jou. 

Als verstotene kun je je knap rot voelen. Mijn klant wil snel iets nieuws, maar dat gaat niet 1, 2, 3 als het verliezen van je baan zo heftig was. Daarom eerst pas op de plaats. Al wandelend stonden we stil bij de woede, het verdriet en de schaamte. 

Hij is een brief voor zijn ex-werkgever aan het schrijven. Hierin laat hij al zijn gevoelens nog eens de revue passeren. Niet om het daadwerkelijk op te sturen. Het helpt hem om stil te staan, zodat hij wat is gebeurd een plek kan geven en sterker in zijn schoenen staat als hij gaat solliciteren. 

Deze 3 tips helpen je om de manier waarop je werkeloos werd te verwerken 

Tip 1. Huil en rust 

Je tranen helpen je om te ontspannen en te ontladen Laat ze daarom vooral vloeien. Gun jezelf rust en doe gerust een middagdutje. Je hebt het nodig. 

Tip 2. Praat erover 

Vertel de mensen die je dierbaar zijn wat je is overkomen. Zij bieden je een luisterend oor en kunnen je helpen. Zo heb je niet het gevoel dat je er alleen voor staat. 

Tip 3. Doe leuke dingen 

Je krijgt andere gedachten door iets te gaan doen dat je leuk vindt. Iets waar je je volle aandacht bij nodig hebt. Kom uit je stoel en probeer het uit. 

Herkauw, herkauw en herkauw 

Het verwerken van een verlies of nare gebeurtenis kost tijd. Doe als de koeien doen: herkauw het een paar keer zodat je het gemakkelijker kunt verteren. Wees bovenal niet te streng voor jezelf. 

Ken jij mensen die werkeloos raakten en verdriet hebben of boos zijn over de manier waarop hun vertrek ging? Deel dit artikel dan vooral. 

Als het verliezen van je baan bij jou is ingeslagen als een bom en het je zwaar valt de draad weer op te pakken, wees daarom vooral héél lief voor jezelf.

Ik help je zodat je pijn die je voelt sneller een plek geeft

Speciaal voor mensen die op een nare manier hun baan zijn verloren, heb ik coachsessie van 2 uur in de natuur ontwikkeld die ervoor zorgt dat je de ellende die je is overkomen makkelijker een plekje kunt geven en door kunt. Want hoe langer je blijft hangen in wat was, hoe minder je kunt genieten van wat NU is. En hoe minder je bezig bent met je nieuwe toekomst.

Dat de natuur stress vermindert en voor meer ontspanning zorgt was, wist je vast al. Daarom bedacht een speciale methode die je helpt om je negatieve gedachten en gevoelens beter te verwerken.