Dichtklappen als je collega scherp uit de hoek komt, kan je behoorlijk dwars zitten. Voor je het weet ben je verbaal geëlimineerd. Het overkomt je regelmatig en achteraf weet je precies wat je had moeten zeggen.
Weet dat je niet de enige bent. Als je de tips in dit blog toepast, weet ik zeker dat je meer ruimte krijgt om wel voor jezelf op te komen.
Lees je mee?
Ad rem reageren op je collega is niet altijd zo makkelijk...
Terwijl ik de gashendel van mijn scooter nog net even verder opendraai, denk ik aan het gesprek in de kroeg.
“Ik zie je vaak op LinkedIn voorbijkomen. Jij kopieert de berichten van X hè? Je weet wel die blogger die waanzinnig veel volgers heeft.”
Als een dolk voelden zijn sturende woorden in mijn rug
Ik had de uren niet meer geteld die ik in mijn social teksten had gestoken. Die schrijf ik niet 1, 2, 3. Al die moeite doen en dan als dief worden weggezet?
Serieus?
Na die achteloze opmerking kon ik niet meer helder nadenken. En schoot direct in de verdediging. Tot in detail legde ik uit dat ik die teksten echt wel zelf had verzonnen.
Op de scooter wist ik precies wat ik had moeten zeggen en hoe ik had moeten reageren.
Om verduidelijking vragen en vertellen hoe die opmerking bij mij was aangekomen.
Iets in deze richting:
“Het klinkt alsof je zegt dat ik die teksten niet zelf schrijf. Is dat ook hoe je het bedoelt?”
Of:
“Ik merk dat je opmerking me raakt. Het voelt alsof ik me moet verantwoorden.”
Maar dat zei ik niet
Er in het moment iets van zeggen is vaak makkelijker gezegd dan gedaan. Soms zijn mensen ook vreselijk dominant. In woorden en in wat ze non-verbaal uitstralen.
Achteraf is het makkelijk praten.
Gebeurt jou dit ook?
Maak jezelf dan geen verwijten. Je reageert onbewust. Jij kunt er niets aan doen. Het gaat vanzelf.
Bij bedreigende situaties gaat je angstreactiecentrum in je hersenen automatisch aan. Dan maak je hormonen aan waarvan je hartslag stijgt en je bloeddruk omhoog gaat. Dit is een overblijfsel uit de oertijd. Je doet iets zonder dat jij het bewust doorhebt.
Wilde je gevaar trotseren, moest je vechten, vluchten of bevriezen. Ook al zijn er geen wilde dieren meer… toch reageer je in het nauw net als die oermens.
Gaan de alarmbellen rinkelen, dan schiet je in een van deze vier reacties:
Vechten
Je bent boos en slaat meteen verbaal terug. Met het risico dat je dingen zegt die je – achteraf – niet echt meent.
Vluchten
Je bent bang en wil weglopen. Je lichaamshouding straalt angst uit. Je loopt letterlijk de ruimte uit of maakt je zo klein dat je niet wordt gezien.
Meebewegen
Vooral wil je dat die ander je nog steeds aardig vindt. Dus gebruik woorden waarvan je denkt dat de ander ze fijn om te horen vindt.
Bevriezen
Je kunt niet meer helder nadenken. Je voelt je verward en overspoeld door je gedachten en gevoelens. Je valt letterlijk even stil. Alsof je er even niet bent.
Helpt dit om je beter te voelen?
Ik hoor mensen zeggen dat als ze in het moment niet ad rem reageren of zeggen wat ze denken, het te laat is. Dat vind ik klinkklare onzin.
Als jij nare opmerkingen of gedrag laat voor wat het is, gaat dat etteren. Slecht gedrag toestaan = de ander permissie tot herhaling geven.
Vanzelf stopt iets niet!
Capice?
Is het belangrijk genoeg voor je? Dan kun je er altijd later op terugkomen! Dat werkt heel goed. Zo’n gesprek kun je helemaal voorbereiden. Sta jij 1-0 voor 
In mijn boek ‘Gepest op het werk’ vertel ik je hoe je dat handig aanpakt. Reken maar dat de tips die je krijgt je niet alleen helpen zo’n effectief gesprek aan te vliegen, maar ook gaat dit boek gaat jou verder helpen om weerstand te bieden aan organisatiepolitiek en invloed uitoefent.
Destijds liet ik dit zelf ook niet gaan achteraf niet gaan. Ik pakte de telefoon…
“Dinsdag zei jij tegen mij dat ik de teksten van die van X kopieer. Ik heb er nog eens over na zitten denken en het zit me niet lekker. Het kwam over of je denkt dat ik die teksten steel. Kun je me vertellen of dat was wat jij bedoelde?”
Bleek dat hij de manier van schrijven bedoelde en niet wat ik schreef. Dat rechtzetten gaf mij een lekker gevoel.
Is de kous hiermee af?
Nee!
Je reactie is automatisch, maar het is geen verloren zaak. Dus lees nog even door. Ad rem zonder angst reageren, is te leren met deze acht tips.
Tip 1: Geef je hersenen en lijf extra tijd
Adem in en uit na die onaardige opmerking. Zeg iets als ‘INTERESSANT’, ‘AHA’, ‘ZIE JE DAT ZO’ of
‘O JA’. Laat dan een stilte vallen. Zo geef je je hersenen tijd om te bedenken wat je met de situatie wil.
Tip 2: Straal kracht uit
Zorg ervoor dat je met je lichaamstaal zelfbewustzijn en openheid uitstraalt. Laat je armen naast je hangen als je staat of leg ze losjes op tafel. Sta of zit recht.
Breng je adem tot rust. Adem rustig door je neus niet te diep in.
Tip 3: Stap in de helikopter
Visualiseer jouw situatie alsof je ‘m van bovenaf bekijkt. Door op afstand te kijken, zie je beter wat er gebeurt. Wat zie je als je kijkt door de ogen van een ander?
Tip 4: Vat samen
Wat je denkt te horen in de woorden van de ander hoeft niet te zijn wat hij of zij écht bedoelt. Je ontdekt het door een samenvatting te geven van wat je hoort. Eindig met de vraag: klopt dit?
Wie weet stuur je het gesprek zomaar de andere kant op. Misschien wordt de ander zich bewust van wat hij zegt.
Zo niet? Dan weet jij in ieder geval dat je het goed begrepen hebt.
Tip 5: Zeg wat het met je doet
Pas als jij vertelt hoe het jou raakt, realiseert de ander zich wat de impact is van wat zijn woorden.
Tip 6: Stel vragen
Door vragen te stellen, kom je erachter wat er echt bij iemand speelt en laat je de ander nadenken. Wees vooral heel nieuwsgierig.
Tip 7: Bouw stiltes in
Door even niets te zeggen, geef je de ander de tijd om te verwerken wat jij zegt en daarop te reageren.
Tip 8: Stop het gesprek
Als het gesprek dan toch uit de hand loopt, beëindig het!
“Ik heb even een time-out nodig en als ik weer mezelf ben, bel ik je om erover verder te praten.”
Oké, je weet nu in theorie wat je te doen staat. Maar de praktijk blijkt vaak weerbarstiger. Door alleen te lezen over hoe het anders kan, verandert je gedrag niet.
Helaas
Laat dit blog niet slechts een interessant leesmoment voor je zijn.
Het is tijd voor actie
Experimenteer en sta jezelf toe dat je mag falen. Ook als het niet in één keer of deels lukt. Zet dóór in plaats van dat je opgeeft. Zeg dan ‘Ik kan het nóg niet’ in plaats van ‘Ik kan het niet’. Oefening baart kunst: geloof me!
Heb je last van de 'spelletjes' van jouw werk?
Dan raad ik je aan mijn boek te kopen, zodat je ontdekt hoe je jezelf staande houdt in een werkomgeving waar machtsstructuren, kantoorpolitiek en ongewenst gedrag de overhand nemen.
Of je nu te maken hebt met pesterijen, manipulatieve collega’s of je de weg wil vinden in een complexe organisatie, dit boek biedt je de handvatten die je nodig hebt. Je leert hoe je effectief omgaat met uitdagende situaties, je eigen grenzen bewaakt en stevig in je schoenen blijft staan.
Met praktische tips en persoonlijke inzichten krijg je de manieren in handen om je werkplek veiliger en prettiger te maken. Elk hoofdstuk helpt je om je weerbaarheid te vergroten en met vertrouwen de regie over je werkleven te pakken.
