Als je de recente onthullingen over de misstanden bij de gemeente Amsterdam hoort, snap je werkelijk niet waarom je daar in hemelsnaam blijft werken. Medewerkers die zich gefrustreerd en vernederd voelen door racisme, pesten en machtsmisbruik. Als je in een giftige werkplek werkt, verzuur je zonder dat je het doorhebt en laat je toe dat je zelfvertrouwen het afvoerputje ingaat. 

Waarschijnlijk neem je genoegen met minder omdat je denkt dat je niet beter kunt krijgen. Uit een rapport van het Verwey-Jonker Instituut blijkt dat in Amsterdam bijna 55 procent van de medewerkers te maken heeft gehad met vernedering, pesterijen of uitsluiting. Dit zijn geen abstracte cijfers; dit gaat over mensen wiens dagelijks leven kapot wordt gemaakt door een cultuur die hen ondermijnt en demoraliseert. 

De gevolgen van het blijven in een organisatie waar grensoverschrijdend gedrag als normaal wordt beschouwd zijn niet mals. Laatst kwam ik een oud-collega tegen. Ze overspoelde me met haar verbittering. Ze was al 2 jaar met pensioen, maar voelde zich ellendig. Haar woorden waren doordrenkt met bitterheid. Ze voelde geen rust of plezier, maar pijn. Zo diep zat de negativiteit die haar hele werkleven had vergiftigd. 

Volgens een studie, gepubliceerd in het journal of occupational health, verhoogt een ongezonde werkcultuur de kans op hartziekten, depressies en chronische stress. Je merkt vaak te laat hoe giftig je werkplek is. Je voelt het vaak pas als de stress en frustraties onomkeerbaar lijken. Dit geldt ook voor mij. Ik was slachtoffer van intimidaties. Pas toen de pijn ondraaglijk werd, verliet ik die ongezonde werkplek. Het was de moeilijkste beslissing die ik ooit nam, maar met de kennis van nu ook de meest bevrijdende. Weggaan was de snelste manier om mezelf te redden. 

Als de verhalen van de gemeente Amsterdam al iets laten zien, is het wel dat je voor het aanpakken van organisatieziektes een hele lang adem nodig hebt als het je überhaupt lukt. Dat is veel te lang om je gezondheid te kunnen waarborgen. Dus pak je eigen verantwoording en sta niet toe dat een giftige werkplek je leven kapotmaakt. Neem actie: zoek hulp, spreek je uit en kijk hoe je zo snel als mogelijk weg kunt.

Het doembeeld dat je geen andere baan vindt, salaris moet inleveren of het gras in een andere organisatie niet groener is, is een complete mindfuck. 

Ik ben daar het levende voorbeeld van. 

Ik was de ambtenaar die van de een op de andere dag na ruim 16 jaar de toko verliet. Toen dacht ik dat ik hier in Rotterdam berooid onder de Willemsbrug als zwerver zou komen te liggen. De angst zat er behoorlijk in. De grap is dat die angsten meestal niet uitkomen. 

Zo ook bij mij!

Ik leerde kanten van mezelf kennen die verborgen zouden zijn gebleven als ik met collega’s was blijven werken die mij en elkaar omlaag haalden. Ik heb ontdekt dat ik veel meer in mijn mars had dan mijn oud-collega’s me ooit lieten geloven. De kracht die ik daaruit haal, voelt ontzettend goed. 

Ik snap dat niet iedereen net als ik acuut opstapt. Maar wat je wel kan doen, is niet als Dagobert Duck op je geld gaan zitten, maar gaan investeren in je eigen ontwikkeling. Je kunt op z’n minst gaan onderzoeken hoe je jezelf kunt helpen. 

Wat ik zie, is dat veel professionals daar geen geld aan willen besteden. Maar wel een prachtige vakantie boeken om daarna weer in dezelfde ellende te zitten. En dan vind ik dat je de ellende van je werk over jezelf afroept. 

Laat je niet als die kikker in een pan met water langzaam, zonder dat je het doorhebt, dood koken. 

Wees leuker en liever voor jezelf. Je hebt maar een leven dus maak er iets moois van ❤️