Ze ploft naast me neer op de bank. Ik ben druk op mijn laptop.

Waarop ze heel dicht tegen me aankruipt. Je weet wel, op zo’n manier dat je meteen ziet dat ze aandacht wil. Ik kijk op. “Nog 26 dagen en dan mag ik weer naar school”, jubelt ze. “Ik heb een speciale app die de dagen aftelt. Kan niet wachten.”

Nooit gedacht dat mijn puberdochter zou staan te popelen om naar school te gaan. Reikhalzend uitkijken naar de dag dat je weer terug mag naar je oude leven, je school of je baan. Bij een vriend van mij is dat wel anders.

“Ik ben helemaal tot rust gekomen nu ik al meerdere weken niet meer op kantoor kom”, klinkt hij opgewekt. “Geen geroddel of gezeur over futiliteiten. Wat een zegen.“

Waarop hij in de lach schiet. Ik ken hem al jaren en zó opgewekt heb ik hem lange tijd niet gehoord. Nieuwsgierig luister ik verder. Zijn woorden klinken als een waterval.

“Geen gepieker.”
“Niet als ik thuiskom eerst een uur over mijn werk tegen mijn vrouw klagen.”
“Wat er op het werk gebeurt, blijft nu ook echt daar.”

Wat hem betreft mag de quarantaine nog wel even aanhouden. Terug naar zijn baan en collega’s wil hij liever niet.

Maarrr…
… toch blijft ie!

Ik kan het niet laten er toch even naar te vragen. “Mijn salaris is echt heel riant én die mooie arbeidsvoorwaarden vind ik nergens anders”

Gevangen in een gouden kooi

Ik ken dat wel. Alles is voor je geregeld. Verbaast me niets als je daarin blijft hangen. Je hoeft echt niet meteen weg als je het op je werk niet naar je zin hebt.

Start eerst maar eens met onderzoeken hoe het komt dat je het niet leuk hebt. En beslis dan wat het beste voor jou werkt.

Deze drie vragen helpen je.

Vraag 1. Als je ergens anders gaat werken, gaat je probleem dan weg?

Stel jezelf de vraag of het echt aan je werk ligt of dat het iets met jou te maken heeft. Is wat je nu ervaart een rode draad in je leven? Hoe was het in vorige banen? En hoe denk je dat het met je in een nieuwe baan gaat?

Kijk eens of je de vinger bij jezelf op de zere plek kunt leggen. Naar jezelf durven kijken en jezelf de spiegel voorhouden, brengt je gegarandeerd dichter bij jezelf.

Je weet niet waar het aan schort?

Vind je het dan toch nog lastig om antwoord te geven op de vraag welke rol jij speelt in de issues op je werk? Vraag dan eens aan je collega’s hoe zij je zien. Stel ze deze vragen:

• In welke situaties vind jij mij op mijn best?
• Wat zeg jij over mij als je wordt gevraagd hoe ik functioneer?
• Welke punten kunnen beter?
• Welke tips heb je voor mij?

De dingen die je over jezelf te weten bent gekomen, brengen je altijd verder. Ze geven je brandstof om met jezelf aan de slag te gaan.

Niets doen, geen actie ondernemen is als die kikker die in een pan water langzaam opgewarmd wordt totdat ie dood kookt. Hij merkt het alleen niet omdat het zo langzaam gaat. Net als bij jou? Mijn ervaring is dat je veel beter aan jezelf kunt werken in plaats van uit die pan te springen en in een andere baan te vluchten.

Dus zet jezelf bovenaan je eigen prioriteitenlijstje

Verander je je gedrag en je manier van denken? Dan verandert je gevoel ook. Weet je niet hoe je dat aan moet pakken? Plan dan een vrijblijvend kennismakingsgesprek in. Zeker weten dat ik je verder kan helpen. Waarom ik dat weet? Ik zie de stappen die mijn klanten maken en ze vertellen me wat ze bereiken. Iets wat ze nooit voor mogelijk hadden gehouden.

Vind je het lastig jezelf bovenaan je prioriteitenlijst te zetten? Ik kan je helpen met persoonlijke coaching. Inspiratie opdoen met dit soort blogs of het lezen van zelfhulpboeken brengen je niet verder. Als je niets doet, blijft het zoals het is. 

Vraag 2. Passen de organisatiewaarden en de collega’s echt bij jou?

Collega’s en je organisatie kunnen bij je passen of niet. En daar zit ongemerkt een hoop leed. Ik daag je uit om erover na te denken waar jij voor staat. Dit helpt om te gaan staan voor wie jij bent. Kijk eens hoe je collega’s in het leven staan, naar de missie van je organisatie en hoe het ‘ethisch’ handelen is. Is dit ook waar jij jouw energie van krijgt en je aandacht aan wil besteden?

Mensen kloppen bij mij aan in de veronderstelling dat er iets mis met hen is. Zij hebben dan onterecht de schuld bij zichzelf neergelegd. Bij een van mijn klanten leidde dat tot meerdere burn-outs. In de coaching bleek dat zij niet warm liep voor de kernwaarden van haar organisatie en het gedrag van haar collega’s niet was waar zij voor stond. Toen ze dat begreep kon ze met mildheid naar zichzelf kijken en viel het kwartje dat ze in een andere organisatie veel beter op haar plek zou zijn.

Als waar jij voor staat iets heel anders is dan wat je organisatie en collega’s belangrijk vinden, ga je in die omgeving NOOIT je draai vinden. Je kunt in de ene organisatie niet uit de verf komen en in de andere juist wel. Puur omdat de mensen niet bij je passen. Met juiste mensen om je heen kom je wel écht tot bloei.  Dus omring je met mensen die bij je passen.

Vraag 3. Is de baan nog uitdagend genoeg voor je?

Is je baan inhoudelijk niet meer interessant, maar lukt het je niet om hogerop te komen? Ook hier is het slim om feedback aan je collega’s en je leidinggevende te vragen. Misschien hoor je terug dat je jezelf overschat. Of je ontdekt wat je kunt ontwikkelen zodat ze je wél kiezen voor die functie die jij zo ambieert. Of je weet wat je te ontwikkelen hebt.

Welke antwoorden je ook hebt gekregen, je hebt werk aan de winkel. 

Niets doen en hopen dat het anders gaat worden, brengt je niet verder

Dus…

Ga aan jezelf werken, solliciteer óf accepteer de situatie zoals ie is. Laat dit blog niet een mooi inspirerend verhaal zijn, maar doe werkelijk iets aan je gouden kooi. Uit je comfortzone stappen en moedig zijn.

Moed is niet de afwezigheid van angst,
maar het besluit dat iets belangrijker is dan angst.

Ik brak uit mijn gouden kooi, én JIJ kunt dat ook!

Ik was die angsthaas die bleef omdat ik een riant salaris had. Het was een moedig besluit om tegen mijn werkgever te zeggen: “ik kom niet meer terug”. Ik was bang, maar besloot dat wat ik voor anderen wilde betekenen belangrijker was dan dat vaste veilige inkomen. Het hielp enorm dat de bedrijfscultuur niet meer de mijne was. Ik vertrok.

Die nieuwe baan is zeker niet altijd een blije bubbel voor me. Ik heb ups en downs. De eerste tweeënhalve maand van dit jaar ging het bij mij als een tierelier. Maar in deze rare tijd vraag ik me af of het me gaat lukken mijn bedrijf voldoende winstgevend te krijgen. Ik zie mezelf op zulke momenten zonder inkomen in mijn slaapzakje onder de Willemsbrug liggen. Mijn terugkerende doembeeld .

Maarrr…

… ik  weet niet wat komen gaat en juist nu ik niet bij alles kan terugvallen op mijn ervaringen ontdek ik nieuwe kwaliteiten in mij. Mijn klanten vertellen me hoe blij ze zijn met de coaching en ik krijg doorverwijzingen. Als ik me daarop focus verdwijnen mijn doemgedachtes en laat ik me er niet meer door regeren. Het meest trots ben ik op mijn LEF.

Stel jezelf daarom deze vraag: welke kleine stap kan ik zetten om uit mijn gouden kooi te stappen?