Wat is erger: in de drukte heen en weer naar je werk, in representatieve kleding die eigenlijk helemaal niet lekker zit, of de hele dag thuis in je huispak achter de computer?

Al dat videobellen: iedere keer andere gezichten op je beeldscherm. Begrijpen we elkaar goed? Zegt iedereen wat hij wil zeggen, zie ik het goed en is die ene collega nu echt in slaap gesukkeld?

Videosessie beëindigd, contact verdwenen.

Videobellen is een super oplossing, maar het kan ook méga vermoeiend zijn.

Waarom is videobellen zo vermoeiend?

Kort gezegd: het kost je hersens veel moeite om het gesprek in je op te nemen omdat je je gesprekspartner(s) niet goed in de ogen kan kijken, en de lichaamstaal je ontgaat.

Je spiegelneuronen, die je in staat stellen om de ander goed waar te nemen en te begrijpen, gaan niet aan. Je voelt de ander minder makkelijk aan. Dat is lastig en vermoeiend voor je hersenen.

Ook ben je snel afgeleid. Door jezelf op het beeldscherm (heb ik een onderkin??), door anderen in huis (wàààt is ook alweeer de wiiifiii-coduuu?), en door de interessante achtergrond in het beeld van je collega’s (zie ik daar nou een waterpijp staan…?)

Waarop moet je letten bij videobellen?

Ook weer even kort, want ik ga straks iets interessanters vertellen.

1. Luister naar je lijf. Pijn in je rug? Sta op en geef de planten water. Duf? Verschoon het konijnenhok.
2. Structuur. Een duidelijke agenda maakt korte metten met afwijkers en uitweiders.
3. Zeg niet overal ja tegen. Bij welk overleg wil je aanwezig zijn. Is het jouw tijd waard?

Dat wist je al, maar waarom dóe je het dan niet?

Waarom zorg je niet goed voor jezelf, en klap je aan het eind van de dag met een vermoeide zucht je laptop dicht? Dat komt wat de stemmen in je hoofd tegen je zeggen.

De innerlijke dialoog die je met jezelf voert

Maak nóg een keer je punt voordat de vergadering is beëindigd, zegt je ene gedachte.

Dat is overdreven, zegt je andere gedachte.

Elk mens heeft tegenstrijdige gedachten, wensen en gevoelens. 

Met thuiswerken en videobellen is dat ook zo

Dit telefoontje neem ik niet aan, ik ben net uit een vergadering. Maar ik kan mijn collega niet laten zitten. Eigenlijk wil ik in de zon een kop koffie drinken.

Die uiteenlopende gedachtes kun je beter begrijpen – én beïnvloeden – door ze te beschouwen als ikken die allemaal op hun eigen manier naar jouw leven kijken. Deze methode heet Voice Dialogue. En hij werkt zelfs bij nuchtere technische managers, heb ik gemerkt.

Iedere ik is een personage met een karakter (weliswaar wat eenzijdig) en soms met een naam. Zo kan je perfectionistische ik Pietje Precies heten, en je avontuurlijke ik De Tijger. Ik verzin maar wat.

Het idee is onderscheid te maken in de geluiden – de gedachtes – die je in jezelf waarneemt; ze komen uit verschillende delen van je persoonlijkheid. Door met ze in gesprek te gaan kom je er bijvoorbeeld achter waarom je een gebrek aan discipline hebt. De avontuurlijke Tijger fluistert je in dat je wel iets beters te doen hebt dan de hele dag achter je computer zitten.

Zoveel ikken zoveel wensen. Ze willen allemaal iets anders

Terug naar het videobellen en thuiswerken. Welke ikken herken je?

De Pusher en de Relaxte peer

Je kan die mail nog beantwoorden en dat telefoontje doen vóór de volgende meeting over een uur. Doe een middagdutje, dan ben je bij de volgende meeting weer helder.

De Pusher zorgt ervoor dat je dingen aanpakt, afmaakt en volhoudt. Zonder hem komt er niets uit je vingers. Maar als hij te veel aan het woord is, krijg je fysieke klachten, word je oververmoeid en ben je niet zo empathisch. Je jaagt anderen op of je dendert over ze heen.

Geef je gehoor aan de relaxte peer dan heb je meer rust en geniet je meer. Te veel Relaxte peer? Dan word je traag en improductief. Anderen kunnen niet goed op je bouwen.

Wat heb jij hier nu aan?

Voor jou is het nuttig bij jezelf te ontdekken welke verschillende stemmen je hoort. En of er één stem de boventoon voert. Is dat zo? Hoor je voornamelijk de pusherige stem? Zoek dan eens je Relaxte peer op, luister wat die te zeggen heeft en volg zijn advies op.

Dat helpt je meer in balans te komen. En minder moe te worden van al die calls.

Nog eentje: de Pleaer en de Autonome

Je moet echt aan die extra call meedoen om de harmonie op de afdeling te bewaren. Het is niet noodzakelijk dat ik bij die call ben, ze kunnen het prima zonder mij.

De Pleaser is de lijm in je sociale contacten. Zijn keerzijde is dat je niet voor jezelf opkomt. Je kunt van je Pleaser niet verwachten dat hij nee zegt, want dat is zijn taak niet.

De Autonome voelt zich niet afhankelijk van de waardering van anderen. Hij kan prima grenzen stellen en nee zeggen zonder zich daarover schuldig te voelen. In werksituaties is dat een vereiste om goed uit de verf te komen.

Oké, tegengestelde geluiden managen dus

Als je weet wie jouw ikken zijn, sommigen het zwijgen oplegt en anderen opport, kom je videobellend de coronatijd door. Fluitend zelfs.